Reisverslag deel 2: 19 – 22 maart 2020
Donderdag 19 maart
Om 11 uur zijn we in Balaka en ontmoeten we voor het eerst Marie Stewart. (foto 14) Sinds januari is zij de managing director van H.E.L.P. Malawi Children in Malawi. Marie heeft een planning gemaakt voor de komende 5 dagen. Ja, en dan horen we hier voor het eerst over het coronavirus. Afstand houden, elleboogje geven enz. Op dat moment hadden wij echt zoiets van: ‘Doe even normaal’. En nu?
Kunnen we hier blijven? Moeten we naar huis? We hadden er geen idee van wat dit in Nederland te weeg bracht. Maar goed, in het restaurant waar we nu waren was internet. Na samen te hebben overlegd leek het ons verstandig ons aan te melden bij buitenlandse zaken. Met zowel Marie als Lemani achter hun laptop aan de slag gegaan. Dit aanmelden lukte ons na ongeveer een uur. Ondertussen ook contact gehad met het thuisfront en die waren allemaal van mening dat we terug moesten komen. Onze planning van die dag moest aangepast worden want het was nu inmiddels middag. We besluiten om deze middag nog naar Balaka secondary school te gaan en vanavond maar eens rustig gaan bedenken wat nu verstandig was. Zie voor het bezoek aan Balaka secondary school: Update scholarship maart 2020
Om ongeveer 16.00u rijden we door Liwonde national park naar de Shire river. Om bij Mvuu te komen moeten we deze rivier oversteken. Wat is het hier toch prachtig. Eigenaar van dit national park en Mvuu is Chris Badger. Hij is nauw betrokken bij H.E.L.P. Malawi Children. H.E.L.P. heeft ook een huisje + kantoor hier op het terrein van Mvuu. Als ik in Malawi ben mogen we hier gratis overnachten. Wel betalen we zelf ons eten, drinken en de activiteiten waar we aan mee willen doen.
Foto impressie van Mvuu camp. Foto 1: De steiger waar je wacht tot de boot komt. Foto 2: De boot komt eraan.
Foto 3: Als je aan komt varen zie je naast de twee baobab bomen het restaurant. Foto 4: De twee baobab bomen zijn meer dan 1000 jaar oud. Foto 5: De voorkant van het restaurant. Foto 6: het restaurant van binnen. Foto 7: Aapjes proberen bij elke maaltijd hun graantje mee te pikken. Foto 8: Het uitzicht. Foto 9: Het chalet waarin we slapen. Foto 10 en 11: Het bed en sanitair.
1 
2 
3 
4 
5 
6 
8 
9 
7 
10 
11
Als we aankomen maar eerst eens een echte douche nemen. Ook wel weer heerlijk. Van 18.00u. tot 21.00u. is er stroom en internet. In deze 3 uur hebben we gegeten en verder contact gehad met het thuisfront over, wat nu te doen. Uiteindelijk, wel met pijn in het hart, besluiten we om dan toch maar naar een terugvlucht op zoek te gaan. En dit is bepaald niet eenvoudig. Om 21.00u. hebben we nog geen terugvlucht gevonden. Het zij zo. We besluiten om morgenavond maar verder te zien en eerst morgen gewoon ons programma af te werken en om 6 uur ’s ochtends plannen we een boot safari. Leuk!
Vrijdag 20 maart
Om 6 uur staat in het restaurant de koffie voor ons klaar. Wij zijn de enige gasten. Emmanuel, onze gids, staat al op onst te wachten. Aardige man en achteraf blijkt dat hij op al onze vragen een antwoord heeft. We zien krokodillen, overal nijlpaarden, een olifant, de mooiste vogels, termieten heuvels. Wat elke keer weer, bij zo’n boot-safari, op mij de meeste indruk maakt is de stilte, de rust, de dierengeluiden en steeds weer die wijdse blik.
Als we terug komen gaan we ontbijten. Hierna komt Marie, we kletsen even bij in het ochtend zonnetje en vertrekken naar Namalomba. (foto rechts)
Zie hier Update scholarships maart 2020 (scrol naar vrijdag 20 maart)
Nanne’s ervaring
“Van de basisscholen die we bezocht hebben bestaan de klassen uit minimaal 80 leerlingen en één leerkracht. Hoe kan het dan dat er afgestuurde leerkrachten werkloos zijn en vrijwillig werkzaam zijn op een basisschool??? In Malawi ontvang je als leerkracht je salaris van de regering. En die regering heeft niet voldoende financiële middelen (of wil deze niet besteden) om meer salarissen te betalen aan het onderwijs. Hetzelfde geldt voor de verpleegkundigen in Malawi. (1 kliniek, 6 bedden, 3 personeelsleden en 10.000 mensen die voor medische zorg van deze kliniek afhankelijk zijn.) Eigenlijk heel triest om dit te zien en te horen.”
Om ongeveer half 5 zijn we weer terug in Mvuu. Wat was het leuk om iedereen weer te zien en te spreken. Nu even helemaal niks. Gewoon zitten en genieten van het uitzicht en alle geluiden. Om 6 uur moeten we in het restaurant zijn. Er is dan van 18.00u. tot 21.00u. internet. Marie helpt ons. Er is een vlucht op zondag, eerste klas, 6000 dollard. Dat gaan we dus echt niet doen !!! Om 7 uur eten. Marie eet met ons mee. Er zijn nog twee tafeltjes bezet. Het is erg rustig. Om half 8 gaan we verder met onze zoektocht. De verbinding is niet echt optimaal en vaak moeten we weer opnieuw opstarten/inloggen. Negen uur, het internet gaat eraf. Resultaat 0 komma 0. Voor nu lekker slapen bij de geluiden van de krekels en de nijlpaarden. Morgen maar weer proberen.
Zaterdag 21 maart
Als om 5 uur de zon opkomt is het buiten prachtig. De apen lopen voor je chalet langs (foto 1). Je ziet en hoort de mooiste vogels. Wat bij ons een mus is, is hier een Weaver (foto 2). Je ziet ze overal en ze bouwen kunstige nestjes in het riet.(foto 3). Wat is de natuur toch overweldigend.
1 
2 
3
Om 7 uur ontbijten we. Hierna weer, met z’n drieën in de boot, op naar Nanthomba. Jannet is nu thuis. Janet doet de opleiding verpleegkunde en wordt door Auke, mijn zus en mijzelf gesponsord. Ze moet hierna nog 1 jaar en dan is ze klaar. Ik ken haar sinds 2009. Ik ben voor haar ‘mom’, want haar echte moeder is niet meer in beeld. Ze heeft jaren bij Ethel (haar tante en tevens lerares aan de Nanthomba school) in huis gewoond. Ze is nu getrouwd met Jailos en samen hebben ze een zoontje, Eugene. Jailos is ook leraar aan de Nathombaschool. Momenteel loopt Jannet stage in Balaka Hospital en omdat we een verzoek hadden ingediend bij het ziekenhuis, heeft ze toestemming gekregen om dit weekend naar huis te gaan om mij te kunnen zien.
We zijn zo blij elkaar weer te zien! Ja en op dat moment moet er natuurlijk wel geknuffeld worden ( even geen corona voorschriften).
Ik had haar beloofd een tweede hands laptop mee te nemen omdat ze die nodig heeft voor haar studie. Toen een sponsor dit hoorde besloot hij een nieuwe laptop voor haar te kopen en hier alvast programma’s in het Engels op te installeren. Ze kon het eigenlijk niet geloven en was er helemaal stil en ontroerd van. Op de foto hiernaast staat helemaal links Eugene en Jailos staat tussen Janet en mij in.
Deze ochtend komt Julius Roben ook naar de Nanthomba school. Nanne sponsort Julius. Hij had met Nanne afgesproken dat hij hier z’n t-shirt op kon halen, die Nanne vanuit Nederland voor hem had meegenomen. Samen hebben ze nog op een bankje, onder de boom, zitten kletsen. (foto links)
Ook Esnart komt langs om mij te zien. Ze is een stuk ‘volwassener’ geworden. Ze is getrouwd en heeft een dochtertje. Het is goed om te horen dat ze nog steeds in de Nandumbo kliniek werkt en wel 5 dagen in de week. Ze vindt het werk ook erg leuk en zoals ze zelf zegt, geeft haar dit ook een stukje onafhankelijkheid. Wel zegt ze er direct achteraan dat ze wel een lieve man heeft hoor! ‘Ik moest eens iets anders gaan bedenken.’ Heerlijk bij zitten kletsen ook met Ethel. En zoals altijd, met veel plezier maar zeker ook over serieuze dingen gepraat.( foto rechts Esnart, Ethel, ik en Janet) Leuk he, dat ze altijd hun mooiste kleren aan doen als er bezoek komt!
De tijd vliegt. We willen nog even langs de Nandumbo kliniek en we moeten om 2 uur weer in Mvuu zijn want vandaag is er ook van 14.00u. tot 16.00u. ook internet. Om 16.00u. gaan we op avond-jeep safari. Ik heb nog gauw de poster afgegeven die we ook voor de bibliotheek van de Nanthomba school hadden meegenomen. Ja, en dan is het weer afscheid nemen….. voor hoelang????? Altijd weer lastig.
We rijden naar de Nandumbo klimiek. Deze kliniek is ook opgezet door H.E.L.P. Malawi children. ( foto genomen in 2018 ) In het jaar dat Brechje en Roelof als vrijwilliger in Malawi waren, heeft Brechje hier gewerkt. Roelof heeft hier toen de Guardian shelter gebouwd. Dit is een gebouw waar mensen kunnen koken en overnachten die voor hun familie leden zorgen die in de kliniek liggen. Het is in Malawi zo, als je in het ziekenhuis/een kliniek ligt is er geen verpleging voor je, alleen medische zorg. Familie/dorpsgenoten moeten voor je eten enz. zorgen. Voordat de guardian shelter was gebouwd sliepen en kookten deze verzorgers buiten. In de regentijd geen pretje. Vanwege corona mochten we het terrein niet op. Er waren verder ook geen mensen.
Vanuit de auto een foto gemaakt van de guardianshelter (foto links) en hierna, buiten het hek, een gesprek gehad met mrs. Piri.(foto rechts) Zij was de verpleegkundige van de kliniek en is nu met pensioen. Aangezien er een groot tekort is aan verpleegkundigen probeert ze elke dag nog als vrijwilliger in de kliniek te helpen. Een schat van een vrouw. Brechje heeft een jaar lang met mrs. Piri samengewerkt en lief en leed met haar gedeeld. Toen ik in maart 2012 een maand bij Brechje en Roelof ben geweest heb ik haar ook meerdere malen ontmoet. Mrs. Piri geniet van alle verhalen over Brechje.
Hierna op naar Mvuu. We komen erachter dat we een papier in kunnen vullen van buitenlandse zaken ‘Gestrand in het buitenland’. Dit kun je invullen en als het dan helemaal niet lukt om naar huis te vliegen, komen ze je halen voor €900,00. Dit is in ieder geval een geruststelling. Vanavond maar verder want internet gaat eraf en wij gaan op jeep safari. De jeepsafari start om 16.00u. Deze keer gaat Marie ook mee. Je bent 3 uur onderweg. Je begint bij licht en je maakt de zonsondergang mee aan de oever van de Shire river. Het laatste half uur rijd je in het donker. Er zit dan een ranger met een schijnwerper voor op de jeep. Als je geluk hebt zie je nachtdieren en nijlpaarden die, als het donker wordt, uit het water komen en ’s nachts grazen op het land. De foto’s spreken wel voor zich.
13 
14 
15
Met een drankje en een hapje genieten van de zonsondergang aan de oever van de Shire river. (foto 15,16) Om 7 uur zijn we terug in Mvuu. Eerst eten en hierna kunnen we nog tot 21.00u. gebruik maken van internet. Marie krijgt via-via het 06 nummer van iemand die bij Kenya Airlines werkt. Ze krijgt contact met hem, legt uit wat ons probleem is en wat we graag willen. Hij belooft dat hij op zoek gaat naar een plek in een vliegtuig en dat hij haar morgen terugbelt. We hebben het idee dat we nu eindelijk iets opschieten. Het thuisfront nog even geïnformeerd en hierna zijn we lekker gaan slapen.
Zondag 22 maart
Na het ontbijt heb ik met Marie afgesproken voor een zakelijk overleg, evaluatie en om ideeën uit te wisselen. Nanne gaat zich lekker even ontspannen. We hebben weinig verschilpunten. Marie geeft aan hoe goed het voor haar is geweest om deze dagen met ons op stap te zijn. Ze heeft ervaren hoe belangrijk en waardevol het is dat je de studenten persoonlijk kent. Hoe mooi het is om te zien dat je door de jaren heen vriendschappen opbouwt. Wat mij, dus onze stichting, wel bezig houdt is dat H.E.L.P. Malawi Children het beleid t.o.v. de scholarships wil veranderen. Hierover hebben we een lang gesprek.
Zie: Nieuw beleid Scholarships
Later komt Nanne er ook bij zitten en met z’n drieën wisselen we nog wat ideeën uit. We besluiten om te gaan lunchen en dan om 14.00u verder met onze zoektocht naar een vlucht naar huis. Marie heeft nog niets gehoord van de man van Kenya Airlines. Om 2 uur horen we dat president vanwege het caronavirus een aantal maatregelen heeft aangekondigd. Eén hiervan is dat vanaf maandag alle scholen zijn gesloten .Dit betekent voor ons dat we de brieven niet meer op kunnen halen en de directeur ze niet aan de eerste jaars kan geven. Heel jammer, maar het is nu niet anders. Als dit alles voorbij is, worden de brieven vast wel opgestuurd. Ook mogen er geen groepen van meer dan 100 mensen bij elkaar komen. Hoe moet dit nu met onze opening van het community centre as. zaterdag? Wij zijn hier waarschijnlijk sowieso niet bij. Wat is nu verstandig??? Nanne en ik besluiten om maandagochtend terug te gaan naar Dzoole. We kunnen daar dan in ieder geval nog een paar dagen hard aan het werk in de community centre. Brieven kunnen we nu toch niet meenemen naar Nederland. Marie belt met de meneer van Kenia Airlines. We kunnen donderdagochtend om 2.15u. met een vlucht mee. Helemaal mooi. We moeten wel € 800,00 betalen want het is geen omboeking. Het is niet anders.
Als troost voor ons te vroege vertrek stappen we om 5 uur nog 1x in de boot voor een bootsafari. Moet kunnen!!! Deze keer zien we iets wat ik nog nooit eerder heb gezien: stropers (foto 1)
1 
Nanne’s ervaring
“Mvuu Camp gelegen in het Liwonde National Park. Je stapt op een bootje en vaart over de Shire rivier naar Mvuu Camp. Vanaf het water zie je de twee 1000 jaar oude baobabbomen en het semi overdekte dining en lounge vertrek al staan. Ik stap uit de boot en krijg het gevoel de filmset van “ out of Africa “ in te stappen. De geuren, de kleuren van de bloemen, vogels en het avondrood. De stilte die dag en nacht wordt onderbroken door het gekrijs van de apen, het ‘geloei’ van de nijlpaarden en het zingen en tjilpen van de vogels en krekels. Slapen doen we in een mooie ingerichte canvas chalets met een stenen badkamer een Europese toilet ! We genieten wat de wereld ons geeft aan dieren, vogels, vegetatie en sterren. De rangers delen vol bezieling hun kennis en ervaringen tijdens de boottrips en de afternoon gamedrive. Wat is dit toch een hele andere wereld dan een paar dagen geleden. Jammer dat we deze drie dagen teveel tijd hebben moeten besteden aan het regelen van een vliegticket omdat we door de corona onze reis een week eerder moeten eindigen.”
’s Avonds hebben we het thuisfront ingelicht en Lemani gebeld dat hij ons maandagochtend in Balaka weer op kan pikken.