Hoppeta
Afgelopen week de eerste week in de kliniek/ health center. De kliniek is opgedeeld in 2 delen; ‘the maternal health’ en ‘out patient’. Ik werkte deze week bij de zwangere vrouwen samen met Frank (nurse en midwife), erg leuke kerel en hij kan goed engels.
Iedere dag staat in het thema van iets anders, de ene dag baby’s, de andere dag zwangere vrouwen die voor de eerste keer komen enz. Er wordt iedere dag begonnen met voorlichting voor de groep en daarna komen de vrouwen 1 voor 1 voor onderzoek ed. Daarnaast is er ook nog een zaal waar de vrouwen liggen die bijna bevallen en een zaal met vrouwen die pas bevallen zijn. Er zijn ongeveer 3 tot 5 bevallingen/ 24h. Dit wordt allemaal gedaan door 1 nurse-midwife en er lopen nog wat medewerkers rond ter ondersteuning voor schoonmaak ed. Frank werkt samen met nurse-midwife Phiri. Zij werken iedere week een hele week (dag en nacht) en daarna een hele week vrij. Best pittig.
Voor mij een zeer leerzame week. De eerste dag gelijk m’n eerste bevalling gezien. De vrouw lag er rustig bij en had een zeer harde buik. Frank had de spullen voor de bevalling klaar gelegd en vroeg me om een ampulletje op te trekken. Terwijl ik dit deed was de baby geboren…hoppeta…alsof het niets was en ja het was duidelijk een mannetje J. Direct na de nageboorte stond de vrouw op maakte zich zelf wat schoon, pakte al haar doeken bij elkaar en liep naar de andere zaal. Nou, dacht ik het valt dus best wel mee. Later in de week ben ik er wel weer van terug gekomen, al laten de vrouwen hier weinig merken van pijn, bevallingen die lang duurden, een vrouw die naar het ziekenhuis moest naar de bevalling, vrouw met inknipping ed heb ik ook gezien, het gaat niet altijd even ‘vloeiend’.
Over het algemeen vind ik dat het vrij goed werkt de kliniek, beter dan ik had verwacht. Er zijn best wat middelen en medicatie voor handen. Wel is er regelmatig iets niet meer op stok, valt af en toe de stroom uit en gaat alles uiteraad een stuk primitiever, er is niet een absorberend verbandje oid bij de bevalling alles komt gewoon op de doeken van de vrouw te liggen. Al met al vind ik de zorg die de vrouwen krijgen redelijk goed, maar heb ik al wel heel veel ideeën voor verbeteringen en middelen wat ze kan ondersteunen.
Aan de hand van een aantal vragen, de buik meten en wat palpatie wordt er gekeken of de vrouw inderdaad zwanger is en hoelang ongeveer. Ik kon gelukkig al een beetje helpen door de bloeddruk te meten, de vrouwen te wegen en de gegevens voor Frank in te vullen in het soort van paspoortje die de vrouwen krijgen. Ik sta af en toe nog wel versteld van de jonge meisje van soms 15 jaar die al zwanger zijn of de vrouwen waarbij ik noteer dat het de 9de zwangerschap is en waar Frank aan verteld dat echt beter is niet nog vaker zwanger te worden. Indrukwekkend vond ik dat Frank alles in z’n eentje deed en eigenlijk bijna een arts is, schrijft ook medicatie voor en doet een soort van kleine chirurgische ingrepen als dat nodig is. Soms is er ook een verdwaalde vrouw die op de verkeerde datum is gekomen en ter controle komt, niet iedere vrouw begrijpt alles even goed. Deze week ook een dood babytje gezien, was een muur in het huis ingestort en op de baby van 4 maanden gevallen, bah
Moussa ;-), je bent toch nog een beetje bij ons in de buurt want iedere nacht mogen we genieten van de Ramadam. Op de nachten na, gaat het goed.De mensen zijn zeer gastvrij, vriendelijk en willen je overal bij helpen. Ik heb al geleerd m’n eigen brood te bakken en Nsima. Hetgeen wat Roelof beschrijft over hoe wereldvreemd sommige mensen zijn, dat zie je iedere dag terug. Ik spreek niet voor alle mensen hier, degene die wel naar school zijn geweest daarbij is het al heel anders. Maar tussen de mensen waar wij nu wonen is dat bij het gros niet het geval, veel analfabeten, vele zijn nooit naar school gegaan en nu kunnen bijna alle kinderen ook niet langer naar school dan de basisschool omdat ze vanaf het voortgezetonderwijs zelf de school moeten gaan betalen. Ik hoorde van een teacher hier dat ze mijn camelback zo geweldig vonden, hoe kon het nou dat daar steeds water uit komt? doet god dat?
De manier van leven is meer gericht op overleven, de armoede is in mijn ogen groot zo zie je veel hongerbuikjes en wordt er vaak alleen nsima gegeten (gepofte mais met water). Bashil, een jongen die nu wordt gesponserd door ons om naar de secundairy school te gaan vertelde dat hij bij zijn oma woonde, zijn vader was overleden en zijn moeder woont elders. Hij was nu aan het werk om voor eten te zorgen voor zijn oma, neefje en hem zelf, hij werkt op het platteland en afhankelijk van de oogst verdiend hij ongeveer 50 euro per maand. Wanneer hij weer naar school moet, moet hij iedere dag 10 km heen en terug lopen. Het fietsproject was hij dan ook heel enthousiast over.
Dit weekend naar Lilongwe voor onze goederen.
Zikomo….Tionana,
Brechje